Paweł Huelle

gatunki powiązane z artystą: proza, inne

Paweł Marek Huelle urodził się 10 września 1957 roku w Gdańsku. Jest pisarzem, poetą, dramaturgiem, scenarzystą, autorem słuchowisk, felietonistą, krytykiem literackim.
Studiował filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim między innymi pod kierunkiem Marii Janion, Edmunda Kotarskiego i Reginy Pawłowskiej. W trakcie sierpnia 1980 był jednym z inicjatorów apelu o powołanie niezależnej organizacji studenckiej. Następnie zaangażował się w działalność związaną z NSZZ „Solidarność”, był m.in. członkiem redakcji „Głosu Wolnego” wydawanego w czasie I Krajowego Zjazdu Delegatów związku. Po wprowadzeniu stanu wojennego współpracował z wydawnictwami podziemnymi. Wykładał filozofię na Akademii Medycznej w Gdańsku. W latach 1994–1999 zajmował stanowisko dyrektora TVP3 Gdańsk. W 2011 został kierownikiem literackim Teatru Miejskiego w Gdyni.
Swoją twórczość poświęca w większości Gdańskowi jako rodzinnemu miastu. Debiutował wierszami i opowiadaniami w „Twórczości”. Popularność przyniosła mu debiutancka powieść Weiser Dawidek wydana w 1987, która została  zekranizowana przez Wojciecha Marczewskiego w 2000 pod tytułem Weiser.
Na podstawie twórczości Pawła Huelle kilkukrotnie opierano spektakle teatralne: w Teatrze Telewizji Stół (2000) i Srebrny deszcz (2000), a także Kąpielisko ostrów (2001) w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie. Poeta Janusz Szuber zadedykował Pawłowi Huelle wiersz pt. Krahla, wydany w tomikach poezji pt. 19 wierszy z 2000 oraz pt. Pianie kogutów z 2008. Jego twórczość została przetłumaczona na angielski, niemiecki, francuski, hiszpański, włoski, czeski, fiński, szwedzki i holenderski. Jest członkiem Polskiego PEN Clubu, objął funkcję wiceprezesa tej organizacji. Zasiadał w konwencie Ruchu Stu. W 2010 był członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przedterminowymi wyborami prezydenckimi.

Twórczość:
Weiser Dawidek (1987),
Opowiadania na czas przeprowadzki (1991),
Wiersze (1994),
Pierwsza miłość i inne opowiadania (1996),
Inne historie (1999),
Mercedes-Benz. Z listów do Hrabala (2001),
Byłem samotny i szczęśliwy (2002),
Castorp (2004),
Ostatnia Wieczerza (2007),
Opowieści chłodnego morza (2008),
Śpiewaj ogrody (2014).

Paweł Huelle jest również współautorem scenariuszów do filmów:
Wróżby kumaka (2005),
NZS. Tak się zaczęło... (2005),
O dwóch takich, co nic nie ukradli (1999).

Wybrane tłumaczenia:
fiński: Kuka olet David Weiser, Otava: Keuruu, 1995.
francuski: Weiser Dawidek, Lausanne: L'Age d'Homme, 1990.
hiszpański: Quién es Weiser Dawidek, Barcelona: Barral, 1990.
litewski: Mercedes-Benz. Iš laiškų Hrabalui, tłum. Vytautas Dekšnys, Vilnius: Baltos Lankos, 2011.
niemiecki: Weiser Dawidek, Hamburg, Zuerich: Luchterhand, 1992.
Schnecken, Pfützen, Regen und andere Geschichten aus Gdansk (Opowiadania na czas przeprowadzki), Hamburg, Zuerich: Luchterhand, 1992.

Nagrody i odznaczenia:
2001 za książkę Mercedes-Benz. Z listów do Hrabala został laureatem Paszportu „Polityki”.
2007 otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury,
2008 za powieść Ostatnia Wieczerza był nominowany do Nagrody Literackiej Nike.
2012 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
2015 otrzymał nagrodę Splendor Gedanensis.
1994 Sztuka Pawła Huelle „Kąpielisko Orłów”, uzyskała nagrodę za reżyserię (Macieja Englerta) na festiwalu „Dwa Teatry” w Sopocie

źródła:
https://pl.wikipedia.org
https://culture.pl

rozmowy z Pawłem Huelle:
http://www.newsweek.pl/kultura/pawel-huelle-danzig-moja-milosc,artykuly,278203,1.html
http://www.nto.pl/opinie/art/4129705,pawel-huelle-na-pewno-nie-dozyje-emerytury,id,t.html
http://teatrnn.pl/leksykon/artykuly/pawel-huelle-ur-1957/

artysta o sobie:
https://www.polskieradio.pl/8/380/Artykul/411855,Pawel-Huelle-o-sobie

zdjęcie artysty: http://www.nto.pl