+Henryk Mądrawski

gatunki powiązane z artystą: malarstwo, grafika

Henryk Mądrawski urodził się 16 kwietnia 1933 roku w Osusznicy koło Chojnic, zmarł 18 lutego 2009 roku w Gdańsku.
Był malarzem i grafikiem.
W latach 1959-1965 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, początkowo pod kierunkiem prof. Piotra Potworowskiego, później prof. Stanisława Borysowskiego.
Malował głównie kompozycje figuratywne, akty, rzadziej pejzaże, niekiedy podejmował niekiedy tematy morza i wybrzeża. W jego pracach dominował abstarkcjonizm. Od 1965 roku brał udział w wystawach okręgowych i ogólnopolskich, a od 1968 roku w zagranicznych. Był związany z Galerią Triada od początku jej istnienia. Zostawił setki dzieł. Jego prace znajdują się w polskich muzeach i zbiorach prywatnych w kraju i zagranicą między innymi. w Montrealu, Algierze, Sydney, Nowym Jorku, Paryżu, Malmö i Caracas

Wystawy zagraniczne:
1968, 1972 - Tydzień Polski w Kalmarze
1969, 1971 - Montreal
1972 - Leningrad
1974 - Lille (Francja) Galeria Spetentrion
1975 - Galeria NT (Nassjotryckeiet)
1976 - Dworek Sztuki TORPSOG (Szwecja)
1979 - Wystawa Okręgu Gdańskiego ZPAP w Mannheim - Heidelberg
1980 - Wystawa Okręgu Gdańskiego ZPAP w Bremie
1984 - Wystawa grafik - Osterholz-Scharmbeck
1987 - Wystawa grafik (pokonkursowa) - Frankenthal
1989 - Wystawa malarstwa - Brema

Wystawy międzynarodowe:
1968, 1970 - I i II Międzynarodowe Biennale Grafiki - Kraków
1988 - Międzynarodowa Wystawa Grafiki - Mezzotinta - Sopot

Wystawy ogólnopolskie:
1965 - Poznań
1966 - Gdańsk, Szczecin
1967 - Bydgoszcz, Bielsko-Biała
1968 - Wrocław, Majdanek
1970, 1972, 1974, 1976, 1978 - Szczecin
1971 - Warszawa, Poznań
1980, 1984 - Sopot
1986 - Warszawa
1987 - Szczecinek

Odznaczenia i nagrody:
1966 - Konkurs Grafiki Gdańskiej - I i II nagroda
1968 - Ogólnopolska Wystawa Malarstwa, rzeźby i Grafiki w Sopocie - nagroda
1970 - Ogólnopolska Wystawa Malarstwa, rzeźby i Grafiki w Sopocie - nagroda
1971 - Wyróżnienie honorowe ZO ZPAP
1972 - Konkurs „Kopernik-Kosmos” - Olsztyn - III nagroda
1977 - II Polsko-Fiński Konkurs Grafiki Marynistycznej - Gdańsk - wyróżnienie
1970 - 1975 - wiele nagród w Konkursie Grafiki Kwartału ZPAP, Gdańsk, Bydgoszcz
1984 - Medal 40-lecia Polski Ludowej za działalność twórczą
1985 - Srebrny Krzyż Zasługi za działalność twórczą
1985 - III i IV Ogólnopolski Konkurs plastyczny na Obraz i Grafikę - Szczecinek
1988 - „Lato 1988” - nagroda i wyróżnienie
1990 - „Jesień 1990” - nagroda
1990 - Nagroda Roku 1990
1993 - Nagroda Artystyczna Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki za rok 1993
2003 - II Ogólnopolskie Biennale Malarstwa i Tkaniny Unikatowej - wyróżnienie
2004 - Laureat Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury
2005 - III Ogólnopolskie Biennale Malarstwa i Tkaniny Unikatowej - wyróżnienie
2007 - Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury
2008 - Nagroda Specjalna Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

źródła:
www.pgs.p
https://pl.wikipedia.org/wiki/Henryk_M%C4%85drawski
http://www.galeriatriada.com

z artykułów i recenzji:
(…) W wybrzeżowym środowisku słynął Mądrawski ze swej niezwykłej pracowitości. Ta, być może wyniesiona z wiejskiego środowiska cecha niemal codziennie nakazywała mu opuszczać skromne blokowe mieszkanie na Osiedlu Mickiewicza w Sopocie i udawać się do mieszczącej się na strychu „falowca” pracowni na gdańskim osiedlu Przymorze. Jego ręce, jak powiadał w jednym z wywiadów, „musiały być stale zajęte”. Zostawił setki dzieł; uprawiał malarstwo olejne, temperę, gwasz, akwarelę… Bywały okresy, kiedy sporo rysował i rytował.
(…) Był artystą spontanicznym, a jednocześnie bardzo dbającym o warsztatową rzetelność przy wykonywaniu dzieła. Stale szukał, czasami błądził, poprawiał korygował, wracał do starych problemów, by w nowych cyklach przeżyć je jeszcze raz, wyrazić pełniej i może inaczej… Wiele w tym zakresie zawdzięczał swoim nauczycielom z gdańskiej PWSSP: profesorom Potworowskiemu i Borysowskiemu, którzy dobrze, jak się kiedyś wyraził, przysposabiali go do zmierzenia się zwyzwaniami tradycji i nowoczesności. Z współczesnych zagranicznych artystów chyba najbardziej fascynował go Francis Bacon z jego namiętnościami i pasją, z jaką się malarstwu oddawał. Należał do generacji , która zarówno w okresie studiów, jak i po ich ukończeniu żarliwie szukała jakieś sfery pośredniczenia między walorami sztuki abstrakcyjnej i prawdą o człowieku samotnym, poranionym przez historię, nieufnym wobec zestandaryzowanych przez ideologię oraz masową kulturę form życia. W jakiś zadziwiający sposób pociągał go człowiek pokiereszowany przez los, zagubiony, wyrzucony na margines. Kiedyś powiedział mi, że ciągle nie może się uwolnić od obrazu, który widział w dzieciństwie, gdy we wrześniu 1939 roku na wozie razem z ojcem uciekali z Chojnic pod gradem niemieckich kul i pocisków. Po rowach i na poboczach leżeli porozrywani ludzie. Jemu i ojcu udało się uniknąć śmierci. Ale trauma została – i na jego obrazach uwidaczniają się jej ślady. Bywało, że malował postaci przepalone jakimś okrutnym ogniem historii, ciała poćwiartowane, rozpryskujące się ludzie szczątki… Wiedział, do czego jest zdolny człowiek, i na swój sposób odsłaniał to; swoją artystyczną wrażliwość lokował między abstrakcją a ekspresjonizmem, między postrealistyczną figuracją a oniryzmem. Ludzki świat wydawał mu się znaczeniowo wielce złożony i w swej istocie głęboko wielowarstwowy.
(…) Mądrawski potrafił w swojej sztuce połączyć wizyjność z ironicznym spojrzeniem na człowieka, świat historii ze światem onirycznej grozy, liryczne wyciszenie z ostrym widzeniem ludzkich świat. Intrygowały go sprzeczności ludzkiej natury, w której dostrzegał coś zwierzęcego i demonicznego zarazem, a jednocześnie widział w człowieku jakąś częstokroć stłumioną lub ukrywaną przed społeczeństwem zdolność do marzenia o lepszym sobie. Jego obrazy są częstokroć drapieżne w treści, zaskakujące w kolorystycznych zestawieniach, dynamiczne w rozkładzie kompozycyjnych akcentów, a jednak emanuje z nich czułość w obcowaniu ze światem i z drugim człowiekiem; zawiera się w nich jakaś wrażliwość na przemijanie rzeczy tego świata i troska o jego ludzki wymiar.
Kazimierz Nowosielski o Henryku Mądrawskim, https://www.pgs.pl/artysta-zyciorys/madrawski-henryk

[...] W pracach graficznych - linorytach, mezzotintach, akwatintach i akwafortach przedstawia [Henryk Mądrawski] tematy morskie, faunę i florę oraz obiekty architektoniczne. W większości grafik dominuje czerń, przybierająca różne stany napięć walorowych. Fakturę graficznych płaszczyzn tworzą przede wszystkim plamy i kropki, w znacznie mniejszym stopniu kreski. Artysta uczynił powierzchnię graficzną podobną do struktury malarskiej. Grafiki są równie ekspresywne i dynamiczne jak i całe malarstwo. Kondensacja czarnej materii i rozrzedzanie jej służą głównie stopniowaniu siły ekspresji plansz. I tu z łatwością dostrzeżemy, że tworzą one świat form będących bardziej rezultatem emocjonalnej kreatywności, niż obiektywnej obserwacji. Twórczość Henryka Mądrawskiego jest odległa od postmodernistycznych ideałów, ale bliska wyobraźni współczesnego odbiorcy. Jego dzieła niepokoją i pobudzają do odczytywania niejednoznacznych sensów.
Adam Pawlak, z materiałów do wystawy grafik Henryka Mądrawskiego wykonanych w latach od 60-tych do 90-tych XX wieku. Galeria “Strome Schody” w Muzeum w Lęborku, maj 2010.
http://www.muzeum.lebork.pl/index.php/pl/8-o/120-o

prezentowane obrazy:
Mądrawski Henryk 9
Mądrawski Henryk 1
Mądrawski Henryk 2
Mądrawski Henryk 3

źródło:
https://www.pgs.pl
http://galeria.obrazy.pinger.pl