+Irena Jarocka

gatunki powiązane z artystą: muzyka

Irena Jarocka urodziła się 18 sierpnia 1946 roku, w niedzielę, o godz. 5:20 w Srebrnej Górze koło Kcyni, zmarła 21 stycznia 2012 w Warszawie. Była piosenkarką i aktorką.
Rodzice, z małą Ireną, przenieśli się na Wybrzeże w 1947 roku. Zamieszkali w Oliwie przy ulicy Słonecznej. Irena miała wówczas rok. Po dwóch latach na świat przyszedł brat Henio, dwa lata później- Tadzio i trzy lata później- Waldek. W siódmej klasie szkoły podstawowej Irena zaczęła uczęszczać do chóru przy katedrze oliwskiej, gdzie w 1962 roku rozpoczęła przygodę ze sceną w Amatorskim Teatrze Dramatycznym przy katedrze oliwskiej. Ukończyła V Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego przy ulicy Polanki 130 w Oliwie. Studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Gdańsku na wydziale wychowania muzycznego; śpiew u profesor Haliny Mickiewiczówny. Następnie ukończyła Wydział Biologii Studium Nauczycielskiego także w Gdańsku. W Oliwie mieszkała do 21 roku życia.
Irena Jarocka uczestniczyła w konkursach dla piosenkarzy amatorów, współpracowała z Zespołem Estradowym Marynarki Wojennej Flotylla. W 1965 roku debiutowała w klubie „Rudy Kot” w Gdańsku, w tym też roku pierwszy raz wystąpiła na KFPP w Opolu. Występowała na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze, a także wielokrotnie na MFP w Sopocie. W latach 1969‒1973 przebywała na stypendium w Paryżu. Doskonaliła tam swoje umiejętności wokalne i sceniczne m.in. w Petit Conservatoire de la Chanson przy paryskiej Olympii. Nagrywała tam płyty dla wytwórni Philips i koncertowała u boku takich gwiazd jak: Charles Aznavour, Mireille Mathieu, Michel Sardou czy Enrico Macias. W Polsce współpracowała m.in. z zespołami Polanie, Czerwone Gitary i Budka Suflera. Koncertowała w kraju i za granicą, w RFN, NRD, Czechosłowacji, Bułgarii, Szwajcarii, we Włoszech, Portugalii, Luksemburgu, Australii, we Francji oraz w ośrodkach polonijnych USA i Kanady. Po wydaniu w kraju pięciu albumów studyjnych, jednego świątecznego i jednego koncertowego, postanowiła w 1990 roku dołączyć z córką do męża Michała Sobolewskiego, pracownika Polskiej Akademii Nauk, który od 1989 roku pracował w Stanach Zjednoczonych. W tym okresie nagrała kolejne trzy płyty: z francuskimi szlagierami w 1992, z premierowymi piosenkami w 2001 oraz świąteczną w 2004. W roku 2003 była gwiazdą festiwalu w Syracuse. W roku 2007 powróciła do Polski. W listopadzie tego samego roku opublikowała autobiografię (wywiad-rzekę) zatytułowaną Motylem jestem, czyli piosenka o mnie samej. W 2008 nagrała ostatnią płytę z premierowymi piosenkami, Małe rzeczy, z tytułowym przebojem na czele. W 2010 nagrała album świąteczny oraz, wspólnie z Michaelem Boltonem, swój ostatni przebój „Break Free”. W Ośrodkach TVP Gdańska, Łodzi, Poznania, Wrocławia, Katowic i Warszawy zarejestrowano wiele recitali i programów z udziałem piosenkarki, takich jak: Irena Jarocka zaprasza, Irena Jarocka i jej goście, Spotkanie z gwiazdą (z udziałem Michela Delpecha), Mężczyzna na niepogodę (z Romanem Franklem), Największe przeboje Ireny Jarockiej, Zwariowany dzień, Bo wszystko jest piosenką francuską i innych. Występowała w programie TVP 3 Muzyka łączy pokolenia. Piosenkarka włączyła się w działalność organizacji Echo International, czego efektem były dwie konferencje w Gdyni promujące zdrowie kobiety. Irena Jarocka była bardzo aktywna publicznie i medialnie także w USA, gdzie występowała w 2006 roku w specjalnym programie Ewy Drzyzgi Amerykańskie Rozmowy w toku, którego tematem byli znani Polacy próbujący ułożyć sobie życie za oceanem.

Albumy studyjne:
1974 – W cieniu dobrego drzewa, reedycja 2001
1976 – Gondolierzy znad Wisły, reedycja 2001
1977 – Wigilijne życzenie, reedycja 2001
1977 – Koncert
1978 – Być narzeczoną twą, reedycja 2001
1981 – Irena Jarocka
1987 – Irena Jarocka
1992 – My French Favorites
2001 – Mój wielki sen
2004 – Kolędy bez granic
2008 – Małe rzeczy
2010 – Ponieważ znów są Święta
2012 – Piosenki francuskie
W październiku 2001 roku ukazała się płyta Mój wielki sen. Różnorodny stylowo krążek zawiera ballady i przeboje w nowej aranżacji twórców najmłodszego pokolenia.

Single:
1969 – Il faut y croire/Tu me reviendras
1970 – Tant que la barque va/Et ce sera moi
1974 – Śpiewam pod gołym niebem/Wymyśliłam Cię/Nie wrócą te lata/W cieniu dobrego drzewa
1975 – Junge Liebe/Warum weint der Wind
1975 – Kocha się raz/Zawsze pójdę z tobą
1976 – Sag ihm, das ich ihn liebe/Auf dem Bahnsteig Nr. 8
1976 – Odpływają kawiarenki/Przeczucie
1976 – Sto lat czekam na twój list/By coś zostało z tych dni
1977 – Morgenrot/Unser Zelt aus Stroh
1978 – Garść piasku/Chyba się warto o mnie bić
1978 – Niech tańczą nasze serca/Mój słodki Charlie
1978 – Nie wiadomo, który dzień/Wszystko dam
1978 – Być narzeczoną twą/Przeoczone, zawinione
1978 – Nadzieja/Był ktoś
1979 – Piosenka spod welonu/Mon Harley Davidson/Plaisir d'amour/Aranjuez mon amour
1980 – To za mało/Nie odchodź jeszcze
1981 – Tańczy niedziela/Gimmie Some Lovin'
1981 – Mam temat na życie/Bliski sercu dzień
1987 – Beatelmania stor
2001 – Magia księżyca/Dance Remix: Motylem jestem, Kawiarenki, Nie wrócą te lata
2002 – Na krakowską nutę – duet z zespołem Wawele
2008 – Małe rzeczy
2009 – No to co
2010 – Break Free – duet z Michaelem Boltonem
2010 – Ponieważ znów są Święta

Składanki:
1995 – Wielkie przeboje
1995 – Kolekcja vol.1
1995 – Kolekcja vol.2
1998 – Odpływają kawiarenki – Złota kolekcja
2002 – Złote przeboje – Platynowa kolekcja
2003 – Motylem jestem
2006 – Moje złote przeboje – Platynowa kolekcja
2006 – Piosenki o miłości – Platynowa kolekcja
2010 – Największe przeboje 1 – nowe nagrania największych przebojów, cz. 1
2010 – Największe przeboje 2 – nowe nagrania największych przebojów, cz. 2
2011 – 40 piosenek Ireny Jarockiej
16 listopada 1998 w serii płytowej Złota kolekcja ukazała się płyta Odpływają Kawiarenki z największymi przebojami Ireny Jarockiej, w której skład weszły 23 piosenki (m.in. „Gondolierzy znad Wisły”, „Wymyśliłam Cię”).

Filmografia:
1974 – Ile jest życia – wykonanie piosenki
1976 – Motylem jestem czyli romans 40-latka – rola piosenkarki Ireny Orskiej oraz wykonanie piosenek
1996 – Bar „Atlantic” – wykonanie piosenki
2000 – Twarze i maski – wykonanie piosenki

Nagrody i odznaczenia:
1968 – I miejsce w Telewizyjnej Giełdzie Piosenki (za piosenkę: „Gondolierzy znad Wisły”)
1971 – Nagroda Srebrny Gronostaj na festiwalu w Rennes (za interpretację muzyczną)
1973 – Nagroda Srebrny Pierścień na FPŻ w Kołobrzegu (za piosenkę: „Ballada o żołnierzu, któremu udało się powrócić”)
1974 – Nagroda Publiczności na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie
1975 – Nagroda Srebrny Gwóźdź Sezonu 1974 przyznawany przez redakcję „Kuriera Polskiego”
1975 – II nagroda na Coupe d'Europe Musicale w Villach (Austria)
1976 – Nagroda Srebrny Gwóźdź Sezonu 1975 przyznawany przez redakcję „Kuriera Polskiego”
1976 – Wyróżnienia na festiwalu w Tokio (Japonia) (za piosenkę: „Odpływają kawiarenki”)
1977 – Nagroda Srebrny Gwóźdź Sezonu 1976 przyznawany przez redakcję „Kuriera Polskiego”
1978 – Wyróżnienia na Festiwalu w Palma de Mallorca (za piosenkę: „Wymyśliłam cię”)
1978 – II nagroda na festiwalu w Dreźnie (NRD) (za piosenkę: „Mój słodki Charlie”)
1978 – Wyróżnienia na festiwalu w Limassol (Cypr)
1979 – Nagroda Srebrny Gwóźdź Sezonu 1978 przyznawany przez redakcję „Kuriera Polskiego”

źródła:
http://www.irenajarocka.pl
https://pl.wikipedia.org

Artyska o sobie:
(…) Sporą część młodości spędziłam w katedrze oliwskiej. Działał tam chór katedralny, a także teatr, w którym grałam oraz fantastyczny młodzieżowy klub dyskusyjny”.

(…) grałam różne postaci biblijne i święte, na pewno świętą Bernadettę i świętą Barbarę. Graliśmy sporo spektakli, jeździliśmy z nimi po innych parafiach w naszym województwie. Byłam wtedy w liceum. Chór katedry oliwskiej i ten teatr, to moje pierwsze kontakty ze sceną”.
O Amatorskim Teatrze Dramatycznym przy katedrze oliwskiej. http://www.irenajarocka.pl

artykuły, wywiady, recenzje:
http://www.irenajarocka.pl/7/prasa.html

prezentowane zdjęcia:
http://www.irenajarocka.pl
zdjęcie nr 3 fot. Marek Zarzecki.